DDENT είναι το ορχηστικό πνευματικό δημιούργημα του κιθαρίστα Louis Lambert και του ντράμερ του συγκροτήματος Marc Le Saux. Οι DDENT, δημιουργήθηκαν το 2014 όπου και κυκλοφόρησαν το πρώτο EP τους με τίτλο "Chien Noir" ενώ το 2017 απελευθέρωσαν το πρώτο full length άλμπουμ τους "آكتئاب". Και ενώ το "آكتئاب" αφηγείται το ενδοσκοπικό ταξίδι από τα μάτια ενός ποιητή, ο νέος τους δίσκος 'Toro' αναζητά την αλήθεια μέσω της δημιουργίας μας. Το άλμπουμ περιέχει 7 κομμάτια, οι τίτλοι των οποίων αναφέρονται στον ποιητικό τόμο "Llanto" του Federico Garcia Lorca καθώς επίσης και στην υποκείμενη έννοια της λέξης "duende", τη δημιουργική δύναμη που κατέχει ο καλλιτέχνης και με την οποία αναγκάζεται να μάχεται για να δώσει ζωή στην τέχνη του.
Ένα εντυπωσιακό post metal ταξίδι που υπερβαίνει όλες τις προσδοκίες ξεκινάει με το πρώτο κομμάτι του δίσκου Dans la roseraie, και οι πρώτες ευχάριστες αλλά συνάμα μελαγχολικές μυρωδιές αναβλύζουν στο δωμάτιο. Κάπου στη μέση του τραγουδιού, η doom ένταση μπερδεύεται με τους post ήχους για να σε προετοιμάσει για το δεύτερο του άλμπουμ Dis à la lune qu'elle vienne. Οι μουσικές εδώ, θυμίζουν ένα μείγμα από If These Trees Could Talk και Year Of No Light ενώ η doomgaze/ shoegaze προσέγγιση το διαφοροποιεί λιγάκι από τα συνηθισμένα και του προσδίδει μια πιο ιδιαίτερη νότα. Περνάμε στη τρίτη γραμμή του Toro με το Longue, obscure et triste lune. Αυτό που βρήκα αξιοπρόσεχτο ακούγοντας το δίσκο, είναι η επαναλαμβανόμενη ένταση σε κάθε κομμάτι η οποία δε χτίζεται αλλά μένει σταθερή και τροποποιείται αλλά και πειραματίζεται με διάφορους ήχους. Η πυκνότητα των heavy riffs και των σκοτεινών μουσικών εναλλάσσεται και μπλέκεται με prog ροκ και δημιουργεί μια ακουστική τελειότητα. Περνάμε στο τέταρτο κομμάτι Torse de marbre. Προσωπικά ένιωσα λες και ακούω doom God Is An Astronaut το οποίο είναι τέλειο γιατί δεν είχα ξανασκεφτεί τους G.I.A.A ως doom σχήμα! Βασικά αυτό που έχετε να κάνετε στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι να αφεθείτε! Να αφεθείτε και να απολαύσετε τις μυρωδιές και τα αρώματα του! Πάμε τώρα στην αγαπημένη μου στιγμή του δίσκου και στο κομμάτι L.s cloch.s d'ars.nic .t la fum:. Post/ doom και progressive γραμμές ενώνονται σε ένα φοβερά έξυπνο γλυκόπικρο αποτέλεσμα με μια τσιγαρισμένη επίγευση! Στη προ τελευταία θέση η ένταση αρχίζει να πέφτει με το La pluie emplit sa bouche. Ένα σκοτεινό στο σύνολο post rock κομμάτι με ευχάριστες αλλαγές στα tempos και πιο light προσέγγιση από ο,τι ακούσαμε στα προηγούμενα 5 κομμάτια για να κλείσει με το μελωδικό post/ progressive Noir taureau de douleur αφήνοντας με πολύ ικανοποιημένη!
Το Toro, είναι μια εύθραυστη δημιουργία ήχων με προσεγμένη βαρύτητα και ένταση που χτίζεται και διατηρείται σε όλο το άκουσμα του, ενώ πέφτει σιγά σιγά και όμορφα μέχρι το τέλος του. Η δεξιοτεχνία στις συνθέσεις είναι τόσο εντυπωσιακή που δεν καταλαβαίνεις την απουσία φωνητικής ερμηνείας και βασικά δε θεωρώ ότι χρειάζεται κιόλας. Οι psych / doom εξάρσεις είναι αρκετά ενδιαφέρουσες ενώ στο σύνολο του θεωρώ ότι θα σας ικανοποιήσει όλους! Η ηχογράφηση και παραγωγή έγιναν από τον Chris Fielding στο Skyhammer Studio ενώ πίσω από το mastering βρίσκεται ο James Plotkin.
Enjoy!
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 23 Μαρτίου 2018
βαθμολογία: 9/ 10
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου