Οι πόρτες του FUZZ άνοιξαν στις 20:00 ακριβώς για να υποδεχτούν το κοινό. Ο κόσμος δεν γέμισε ασφυκτικά το χώρο στην αρχή, ούτε και ικανοποιητικά θα έλεγα, ώστε να υπάρξει η κατάλληλη ατμόσφαιρα για την εμφάνιση της μπάντας. Βέβαια, η συναυλία πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης, μια δύσκολη ημέρα, που συνήθως την επόμενη ο κόσμος δουλεύει και δεν είναι εφικτό, το να πάνε σε συναυλίες. Οι On Thorns I Lay εμφανιζόντουσαν βάσει προγράμματος στις 21:00, ενώ οι Satyricon στις 22:00.
Φτάνοντας στο μαγαζί περίπου κατά τις 21:50 και όντας μια βροχερή βραδιά, η οποία ήταν ότι
έπρεπε για νορβηγικό black metal, πρόλαβα μόνο λίγο από το τελευταίο
τραγούδι των On Thorns I Lay. 'Ετσι, δεν μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη για την
εμφάνιση τους. Μπαίνοντας, λοιπόν, στο club το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν το τεράστιο πανό πίσω από τη σκηνή με το
εξώφυλλο, δηλαδή του τελευταίου δίσκου των Satyricon το "Deep Calleth Upon
Deep". Μου φάνηκε εντελώς αδιάφορο και σίγουρα δεν δημιουργούσε την κατάλληλη
ατμόσφαιρα που θα περίμενε κανείς. Με μία καθυστέρηση 6 λεπτών ανέβηκαν στη σκηνή οι
Satyricon με την τρίαινα, η οποία δέσποζε στο κέντρο της σκηνής και εκεί στηριζότανε το μικρόφωνο του Satyr. 'Ηταν άκρως εντυπωσιακή, ιδίως τις στιγμές που τραγουδούσε και την κράταγε
με τα δύο του χέρια, έμοιαζε σαν να ήταν καπετάνιος και κατεύθυνε με μαεστρία το κοινό. Η πρώτη
δυνατή στιγμή του live ξεκίνησε με το "Black Crow On A Tombstone". Μιλάμε για ένα τραγούδι, που ακόμα και να μην το έχεις ακούσει ξανά στη ζωή σου, εύκολα καταλαβαίνεις τη δυναμική
του, καθώς προκάλεσε ΤΟΝ χαμό στο κοινό.
Κάπου εκεί στη σειρά περιμέναμε να ακούσουμε το τραγούδι "Commando", το οποίο βρισκόταν σε όλα τα setlist του εξωτερικού. Δυστυχώς, οι Νορβηγοί δεν το συμπεριέλαβαν στην εμφάνιση τους στην Αθήνα. Επόμενη δυνατή στιγμή ο ύμνος, το ίδιο το έπος! "Now Diabolical", που με το φοβερό του riff έτριξε συθέμελα στο FUZZ και παρέσυρε το κοινό σε ένα ατελείωτο headbanging! Για την συνέχεια είχαμε τα "Mother North" και "Pentagram Burns", ως γνήσια τέκνα του νορβηγικού black metal σε μια άψογη εκτέλεση. Σχεδόν - για το τέλος - άφησαν το "Fuel For Hatred" με το φοβερό και τρομερό του riff, το οποίο είναι και σήμα κατατεθέν, να μην ακούγεται όπως έπρεπε. Η ένταση του μπορώ να πω πως ήταν πιο σιγανή. 'Ενα γεγονός, που με ψιλο-απογοήτευσε. Για αποχαιρετιστήριο κομμάτι άφησαν το "K.I.N.G.". 'Ο,τι καλύτερο μπορούσαν να παίξουν για να μας καληνυχτίσουν. Η εμφάνισή τους ήταν άριστη, ενώ ο Satyr ήταν πολύ δυναμικός στη σκηνή. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν λες και βρισκόταν στον δικό του κόσμο και το ένιωθε αυτό και το έβγαζε προς τα έξω, όπως μόνο αυτός μπορούσε.
Η μονή αντίρρηση που είχα για την εμφάνιση των Satyricon ήταν η έλλειψη της ανάλογης ατμοσφαίρας, την οποία θα περίμενε να την νιώσει κάποιος, ερχόμενος σε αυτή την black metal συναυλία. Ίσως η προ διετίας και πρώτη επαφή μου στον ίδιο χώρο με το black metal των Septicflesh, των Web και των Lioth, που πραγματικά είχαν δημιουργήσει μια πολύ σκοτεινή και ατμοσφαιρική κατάσταση, τόσο με τα σκηνικά τους όσο και με την παρουσία τους, με είχανε κάνει να περιμένω κάτι παρόμοιο και εδώ. Αυτή θα χαρακτήριζα πως ίσως ήταν η μοναδική απογοήτευση της βραδιάς. Κατά τ' άλλα, ήταν μια πολύ ωραία ζωντανή εμφάνιση για το 2018, την οποία θα την θυμάμαι τόσο εγώ, όσο και ο αρκετός κόσμος που βρέθηκε μαζί μου στο FUZZ.
Κάπου εκεί στη σειρά περιμέναμε να ακούσουμε το τραγούδι "Commando", το οποίο βρισκόταν σε όλα τα setlist του εξωτερικού. Δυστυχώς, οι Νορβηγοί δεν το συμπεριέλαβαν στην εμφάνιση τους στην Αθήνα. Επόμενη δυνατή στιγμή ο ύμνος, το ίδιο το έπος! "Now Diabolical", που με το φοβερό του riff έτριξε συθέμελα στο FUZZ και παρέσυρε το κοινό σε ένα ατελείωτο headbanging! Για την συνέχεια είχαμε τα "Mother North" και "Pentagram Burns", ως γνήσια τέκνα του νορβηγικού black metal σε μια άψογη εκτέλεση. Σχεδόν - για το τέλος - άφησαν το "Fuel For Hatred" με το φοβερό και τρομερό του riff, το οποίο είναι και σήμα κατατεθέν, να μην ακούγεται όπως έπρεπε. Η ένταση του μπορώ να πω πως ήταν πιο σιγανή. 'Ενα γεγονός, που με ψιλο-απογοήτευσε. Για αποχαιρετιστήριο κομμάτι άφησαν το "K.I.N.G.". 'Ο,τι καλύτερο μπορούσαν να παίξουν για να μας καληνυχτίσουν. Η εμφάνισή τους ήταν άριστη, ενώ ο Satyr ήταν πολύ δυναμικός στη σκηνή. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν λες και βρισκόταν στον δικό του κόσμο και το ένιωθε αυτό και το έβγαζε προς τα έξω, όπως μόνο αυτός μπορούσε.
Η μονή αντίρρηση που είχα για την εμφάνιση των Satyricon ήταν η έλλειψη της ανάλογης ατμοσφαίρας, την οποία θα περίμενε να την νιώσει κάποιος, ερχόμενος σε αυτή την black metal συναυλία. Ίσως η προ διετίας και πρώτη επαφή μου στον ίδιο χώρο με το black metal των Septicflesh, των Web και των Lioth, που πραγματικά είχαν δημιουργήσει μια πολύ σκοτεινή και ατμοσφαιρική κατάσταση, τόσο με τα σκηνικά τους όσο και με την παρουσία τους, με είχανε κάνει να περιμένω κάτι παρόμοιο και εδώ. Αυτή θα χαρακτήριζα πως ίσως ήταν η μοναδική απογοήτευση της βραδιάς. Κατά τ' άλλα, ήταν μια πολύ ωραία ζωντανή εμφάνιση για το 2018, την οποία θα την θυμάμαι τόσο εγώ, όσο και ο αρκετός κόσμος που βρέθηκε μαζί μου στο FUZZ.
Setlist:
Midnight Serpent
Our World, It Rumbles Tonight
Black Crow on a Tombstone
Deep Calleth Upon Deep
Walker Upon the Wind
Repined Bastard Nation
Die by My Hand
Now, Diabolical
Walk the Path of Sorrow
To Your Brethren in the Dark
The Ghost of Rome
Transcendental Requiem of Slaves
Mother North
Encore:
The Pentagram Burns
Fuel for Hatred
K.I.N.G.
Ανταπόκριση: Βαγγέλης Οικονόμου
Φωτογραφίες: Γιώργος Γκότσης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου