Τέταρτος δίσκος, λοιπόν, για τους Σουηδούς Tribulation με τίτλο "Down Below". Η Σουηδική progressive death/ black metal μπάντα μετράει στο προσκήνιο 14 χρόνια καριέρας και καταφτάνει - πλέον - και με τα τέσσερα albums στις πλάτες της. Λίγες και καλές κυκλοφορίες θα μπορούσε να σχολιάσει κάποιος. Το εξώφυλλο του νέου δίσκου μου θυμίζει απίστευτα εικόνα από κλασικά παραμύθια - συγκεκριμένα νιώθω λες και βλέπω μπροστά μου την Μαγκούφισσα μεταμφιεσμένη σε δράκο, πανέτοιμη να κατασπαράξει την Ωραία Κοιμωμένη. Πολύ ρομαντική επιλογή θα έλεγα για εξώφυλλο metal συγκροτήματος, αλλά δε θα πω, όμως ότι με χαλάει. Αντιθέτως, μου εξάπτει τη φαντασία για το τι θα ακούσω στη συνέχεια και με προϊδεάζει στο ότι δε θα το βρουν και τόσο απλό τα αυτιά μου.
Πρώτο τραγούδι, πρώτο single και πρώτη γεύση από αυτή την δισκογραφική δουλειά έιναι το τραγούδι "The Lament" - το άτιμο σε όλα πρώτο έρχεται. 'Αργη και ατμοσφαιρική εισαγωγή για να συνεχίστει με μια από τις καλύτερες και ρυθμικές μελωδίες, που υπάρχουν στο "Down Below". Στοιχεία black metal περιπλέκονται με το hard rock των '70s και βγαίνει ένα ευχάριστο πράγμα. Αχ, Σκανδιναβία, μας έχεις πεθάνει με τα συγκροτήματά σου! Το άσμα αυτό είναι η ακουστική απόδειξη ότι πρέπει να βάλεις τους Tribulation στην λίστα εκείνων των ονομάτων που πρέπει οπωσδήποτε να παρακολουθήσεις. 'Η αν δεν σε ενδιαφέρει και τόσο, έστω να ακούσεις. Επόμενο και αυτό που μπήγει βαθύτερα το μαχαίρι στην καρδιά λόγω ευφυής μελωδίας είναι το "Nightbound". 'Εξυπνες και ευκολομνημόνευτες κιθάρες των Adam Zaars και Jonathan Hultén συνδυάζονται με τα death φωνητικά του Johannes Andersson και σου αποτυπώνονται στο μυαλό. Στο ίδιο τρυπάκι σε βάζει και το "Lady Death" μιας και το θεωρώ ως ένα από τα πιο catchy κομμάτια του δίσκου. Το "Subterranea", αν και διαθέτει και αυτό με τη σειρά του όλα τα παραπάνω στοιχεία που προειπώθηκαν, έχει μία βασική διαφορά. Στο ότι έχει μερικά doom και αργά σημεία, ξεφεύγοντας για λίγο από το καθιερωμένα. Ακούγοντας το ορχηστρικό "Purgatorio", ένας ρυθμός με κιθάρα, synths και sound effects με κάνει να πιστέψω ότι οι Tribulation παίζει να έγραψαν ένα από τα καλύτερα ιντερλούδια για το 2018. Μέχρι στιγμής υπάρχει άφθονη ηχητική ικανοποίηση και ενθουσιασμός από μεριάς μου θα πρέπει να ομολογήσω!
Και συνεχίζουμε με το "Cries From The Underworld", το οποίο αρχίζει με ένα Katatoniac riffάκι - και μοιάζει, λες και είναι παρμένο από το τελευταίο album τους, "The Fall Of Hearts". Ετούτη η αφομοίωση εμένα προσωπικά δεν με ξενερώνει, τουναντίον με πωρώνει ακόμη περισσότερο. Τα drums, τα πλήκτρα και οι κιθάρες μαζί με τα φωνητικά του Andersson εδώ κάνουν έναν εκρηκτικό συνδυασμό. Το "Lacrimosa" είναι το πιο gothic κομμάτι του δίσκου και ίσως το πιο σκοτεινό και έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με το "The World". 'Ενα anthem που είναι εύθυμο - όσο πατάει η γάτα δηλαδή - και θυμίζει λίγο εποχές '80s. Και κάπου στα 40 λεπτά μετά φτάνουμε στο τελευταίο και στο πιο μεγάλο τραγούδι του album με το όνομα, "Here Be Dragons". Με διάρκεια που φτάνει τα εφτάμιση σχεδόν λεπτά, το οποίο βράζει και βουίζει, κατορθώνει και φτάνει στην υπέρβαση και στην κορύφωση για τους Tribulation.
Στην ολότητα του το album "Down Below" περιέχει αρκετά στοιχεία από διαφορετικά είδη με τον πειραματισμό στη μουσική του και την καλή διάθεση του συγκροτήματος να βρίσκονται στα ύψη. Η διάρκειά του κυλάει ευχάριστα και σαν νερό. Εμφανέστατη είναι επίσης η εμπειρία και η ωρίμανση της μπάντας ηχητικά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Tribulation βρίσκονται σε ένα πολύ καλό σημείο στην - μέχρι στιγμής - καριέρα τους και βάζω το χέρι μου και στη φωτιά ότι παίζει να απελευθέρωσαν ένα από τα καλύτερα, διασκεδαστικά και πρωτότυπα albums της χρονιάς.
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26/01/2018
Label: Century Media Records
Βαθμολογία: 9/10
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου