Ένα ανορθόδοξο ακουστικό πακέτο sludge, hardcore, dbeat, crust punk και post/doom γραμμών, ήρθε για να κοχλάσει στη κυριολεξία μέσα στο μυαλό σου και να σου θυμίσει τις πραγματικά απίστευτες δυνατότητες αυτής της μπάντας! Πολυπλοκότητα στο ρυθμό, πικρία και μισανθρωπία, ματωμένα hardcore φωνητικά αλλά και πιο σκοτεινά σημεία, σε 'παίρνει και σε σηκώνει' με κάθε δυνατό τρόπο!
Ο δίσκος αρχίζει με το Last Rites και παρουσιάζει ωμή και βίαιη τεχνική βαρβαρότητα που εξωτερικεύεται με τον πιο χαοτικό και λυσσασμένο τρόπο και περνάει στο Nothing Left, το δεύτερο αγαπημένο αυτό κομμάτι με το άριστο μπέρδεμα doom και hardcore μουσικών, τις φοβερές riffαρες και τα τρελά φωνητικά, τόσο τέλεια δεμένα που καταντάει αστείο. Stoner σημεία σε πολλές στιγμές του τραγουδιού αλλά who cares όταν το αποτέλεσμα δικαιώνει! Συνεχίζει με το 'μέσα στην αναρχία' hardcore punk Through the Storm και ενώ στα πρώτα λεπτά δε προλαβαίνεις τις dbeat ταχύτητες, έρχεται κάπου στη μέση και στη σκάει με πιο doom/sludge ήχους που στη κυριολεξία σε στέλνουν!
Pale Horse για το παρακάτω και εδώ βρίσκουμε γεμάτο ήχο από πιο old school heavy και sludge metal καταστάσεις, με μπόλικο hardcore και έντονες κιθαριστικές στιγμές για τη γαρνιτούρα! Τρίτο αγαπημένο, το doom/ sludge Walking Ghost. Απολαυστικό πέρα ως πέρα, έντονο και ατμοσφαιρικό μηχανεύεται (ας πούμε) μια πιο μελωδική πλευρά του δίσκου που σιγοκαίει στα αυτιά και παράγει μια πιο σκοτεινή και βαριά αύρα. Black/ hardcore για τη συνέχεια με το Beneath the Ice, ένα κομμάτι 'θηρίο' βγαλμένο από τη λάσπη, γεμάτο από ηχητικά φάσματα που ο εγκέφαλος αδυνατεί να επεξεργαστεί με τη πρώτη. Έξυπνες αιχμηρές στροφές, βομβαρδισμός από αντισυμβατικά riffs και κτηνώδη βραχνά φωνητικά όλα μαζί βαλμένα μέσα σε ένα απολαυστικό πακετάκι! Στη προτελευταία γραμμή συναντάμε το When Towers Fall και ίσως την πιο ασφαλή πλευρά του δίσκου. Γενικά ήπιο, προσωπικά δε το λάτρεψα ίσως φταίνε τα γυναικεία φωνητικά που δεν ήταν απαραίτητα, δε σε απωθεί αλλά δε σε τρελαίνει κιόλας. Αλλά βέβαια πως θα εκτιμήσεις διαφορετικά το επόμενο και τελευταίο αριστούργημα Behind the Wall ( και προσωπικά τη πιο φοβερή στιγμή του δίσκου) αν πιο πριν δε κάνει και μια μικρή κοιλίτσα! Τα λόγια είναι περιττά εδώ. Έχει παίξει στο repeat όλο το απόγευμα και πραγματικά είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να κλείσει αυτό το μεγαλοπρεπή άλμπουμ. Δυστοπική ατμόσφαιρα που θυμίζει μουσικές AMENRA, βαρύ, σκοτεινό ηχητικό τοπίο, post metal αξιοσημείωτες στιγμές με σχεδόν μελωδικά φωνητικά στη κυριολεξία ο,τι καλύτερο!
Με λίγα λόγια. Αν ψάχνεις μελωδίες, στέρεο ήχο και παγκόσμια αγάπη και ειρήνη το μόνο σίγουρο είναι πως το 'Abandoned' δεν είναι για εσένα. Όλα αυτά τα όμορφα πραγματάκια που έχει στριμώξει το συγκρότημα σε 36 λεπτά ακρόασης είναι για γερά νεύρα. Αν πάλι τον ζητάς τον κάφρικο λασπωμένο ήχο σου, το θέλεις το ξεβόλεμα από τη safe zone σου ιδού! Αυτός ο δίσκος είναι ο,τι πρέπει και καλή σου ακρόαση!
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 12 Ιανουαρίου 2018
Δισκογραφική Εταιρία: Self-released
Βαθμολογία: 9/10
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου