Θα την πω την μεγάλη αμαρτία μου, αλλά μέχρι προσφάτως δεν γνώριζα τους The Atlas Moth από το Σικάγο, ούτε τους είχα πετύχει ή ακούσει πουθενά. Μεγάλο σφάλμα, ξέρω! Πριν από λίγο καιρό - περίπου δύο μήνες - άκουσα εντελώς τυχαία το album τους του 2011, "An Ache For The Distance", μαζί με κάποια δείγματα της νέας τους δουλειάς και ήμουν πλέον σίγουρη ότι το συγκρότημα άξιζε και με το παραπάνω την αναγνώριση. Είχαν ήδη καταταχθεί στα must-listen συγκροτήματα, μιας και κατάφεραν και με κέρδισαν αμέσως με την μουσική τους. Άρα, δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά παρά μόνο να περιμένω να ακούσω τι ετοίμαζαν οι sludgοpost metallers μέσα σε αυτά τα τέσσερα ολόκληρα χρόνια με τον δίσκο, που ακούει στο όνομα "Coma Noir". Και αυτή η στιγμή - για καλή μου τύχη - είχε φυσικά φτάσει!
Το συγκρότημα σε αυτή του την κυκλοφορία επιλέγει να μην κουράσει τους ακροατές, καθότι οι συνθέσεις είναι εννιά και για το είδος sludge/ post metal θα τις χαρακτήριζα σύντομες στην διάρκεια. Ο δίσκος ξεκινάει όσο πιο δυναμικά γίνεται με το ομότιτλο τραγούδι, το οποίο είναι και το πρώτο single. Η μελωδία μέσα σε όλο αυτόν τον βαρύ χαμό, κρύβεται αρκετά έξυπνα σε ψυχεδελικές, stoner και jazz στιγμές. Ναι, καλά διαβάσατε! Jazz στοιχεία μαζί με sludge metal μουσική. Το έχετε ξανακούσει αυτό; 'Εγω όχι! Συνεχίζουν, λοιπόν, με τον ίδιο τρόπο με κομμάτια, όπως τα "Galactic Brain", "The Streets Of Bombay", "Actual Human Blood" και "Frozen Crown", στα οποία κατά την ακρόαση 'χάνεσαι' σε άλλο σύμπαν! Η ενσωμάτωση των τριών κιθάρων από τον David Kush, τον Andrew Ragin και τον Σταύρο Γιαννόπουλο εκτός από την heavy και 'απολαυστική' ηχορύπανση φέρνει και μια ιδιαίτερη ακουστική και ευκολομνημόνευτη εμπειρία. Τα αβυσάλεα ή άλλοτε καθαρά φωνητικά του Γιαννόπουλου σε συνδυασμό με εκείνα του Kush και του Alex Klein είναι εκρηκτικά και δεν καταλαβαίνει κανείς σε πολλά σημεία ότι πρόκειται για τρεις τελείως διαφορετικές φωνές. Παράλληλα, έχοντας τον Mike Miczek πίσω από τα τύμπανα, ο οποίος προσδίσει έναν πειραματισμό και δυναμισμό στα κομμάτια, κατορθώνει να ενσωματώσει μια τον groove και άλλοτε τον λίγο thrash ρυθμό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι άσχημο. Τουναντίον, ο Miczek κατάφερε να γεμίσει και με το παραπάνω αυτό το ηχητικό φάσμα, που δημιούργησαν τα υπόλοιπα τέσσερα μέλη με τις κιθάρες και το μπάσο χάρη στο απεριόριστο ταλέντο τους. Το "Coma Noir" πρόκειται για μια πειραματική εμπειρία με συνοχή, που σαν στόχο έχει να φέρει κάτι καινοτόμο και τολμηρό στα αυτιά μας.
Σε γενικές γραμμές, μιλάμε για ένα album - διαμάντι για την δισκογραφία των Αμερικανών. Είναι εκείνο που τους διαφοροποιεί σαν μπάντα και τους κατατάσσει ως alternative μουσικούς στο στοιχείο τους. Σίγουρα, πολλοί από εσάς μπορεί να μην τους έχετε ακουστά ούτε καν σαν όνομα. 'Αμα κάνετε όμως την χάρη στον εαυτό σας - ιδίως εσείς που αγαπάτε το sludge, το post, το doom, το stoner και την ψυχεδέλεια - και ξεκινήσετε να ακούτε την πιο πρόσφατη και 'σκοτεινή' κυκλοφορία τους, είναι πέρα από βέβαιο ότι ο χρόνος σας θα περάσει εποικοδομητικά.
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 09/02/18
Label: ProstheticRecords
Βαθμολογία: 8/10
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου