Είναι πολύ περίεργο να ακούς την τελευταία - ever - κυκλοφορία των Linkin Park με τον Chester Bennington στα φωνητικά, ακόμα πιο περίεργο να γράφεις για αυτήν, εφόσον έχει να κάνει με μία ηχογραφημένη και ζωντανή τους εμφάνιση λίγο πριν τον θάνατό του. Δυστυχώς, αυτό το κεφάλαιο 'έκλεισε' οριστικά για αυτή την τόση σπουδαία εξαμελής μπάντα, αφότου ο frontman και τραγουδιστής τους θέλησε να αφαιρέσει τη ζωή του τόσο ξαφνικά δια απαγχονισμού στις 20 Ιουλίου το 2017. Σαν οπαδός τους, μιας και μεγάλωσα, κοπανήθηκα και ένιωσα με την μουσική τους, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη τιμή για την μνήμη του Chester από αυτή την live κυκλοφορία που έφεραν εις πέρας τα υπόλοιπα μέλη: Mike Shinoda, Joe Hahn, Rob Bourdon, Brad Delson και Dave "Phoenix". Pharrel. Είναι προφανές ότι το track list του περιέχει κυρίως τραγούδια από την έβδομη δισκογραφική τους δουλειά "One More Light", αλλά δε θα γινόταν να μείνουν στην απ' έξω εκείνα που, αν θέλετε, μπορείτε να πείτε ότι έκαναν τρανταχτό το όνομα των Linkin Park στον χώρο της μουσικής στα '00s. Πάμε, όμως, να τα δούμε!
Το κοινό φωνάζει επανειλημμένα στο συγκρότημα να βγει έξω στη σκηνή! Και ξαφνικά ακούγεται το intro τους, παρμένο από το κομμάτι "Roads Untravelled" από το "Living Things" το οποίο έκανε μεγάλη αίσθηση το 2012, για να κολλήσει υπέροχα με το δυναμικό και μελωδικό "Talking To Myself". Το τραγούδι είχε γραφτεί από τον ίδιο τον Chester από την πλευρά της γυναίκας του, όταν εκείνος πάλευε με τους προσωπικούς του δαίμονες και εκείνη ερχόταν αντιμέτωπη με αυτό. Η μείξη των beats και η κιθάρα του Brad έχουν πάει 'φωτιά' και σταμάτησαν μόνο όταν μπήκε το πολύ αγαπημένο και pop/ rap κομμάτι "Good Goodbye" με τον Mike Shinoda να κάνει την παρουσία του πέρα για πέρα αισθητή. Μετά, ακολουθούν τα κλασικά "What I've Done", "In The End", "Numb" και "Bleeding Out" με την μπάντα να πειραματίζεται μουσικά και να μην ακολουθεί πιστά τη δομή τους, όπως στα albums. Στο τελευταίο, μάλιστα, το παίξιμο των drums του Rob Bourdon μπορώ να το χαρακτηρίσω ως μία αξιομνημόνευτη ηχητική εμπειρία. Και ας μην γελιόμαστε. 'Ενα από τα ωραία των συναυλιών αυτού του συγκροτήματος ήταν ότι πάντα εκπλήσσουν, τίποτα δεν είναι δεδομένο και πολλές φορές να ακούγονται πολύ καλύτερα και ζεστά από ότι στους δίσκους τους. Συνεχίζουν με τραγούδια του "One More Light": το πολύ γνωστό και single "Heavy", το "Sharp Edges", το "Battle Symphony", το "Invisible", το "Nobody Can Save Me" και το ομώνυμο. Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς ότι έχουν καταφέρει το εξής παράδοξο. Παίζουν pop, alternative, rock και catchy μουσική live, με τον κόσμο να περνάει καλά, τραγουδώντας προβληματισμένους στίχους που ταλανίζουν τους περισσότερους ανθρώπους τη σήμερον ημέρα.
Και φτάνουμε στο τελικό μέρος της ζωντανής εμφάνισής τους στο 'Αμστερνταμ. Στην κυριολεξία, τα 'καίνε όλα' κατά τη διάρκεια του "Burn It Down". H καθηλωτική ερμηνεία του Chester σε συνδυασμό με την μουσική, που προσφέρουν τα υπόλοιπα μέλη με μαεστρία, επιτυγχάνουν να φέρουν σε ισορροπία την μελωδία και την βαριά και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Transformers soundtrack is coming up next! Ναι, για το "New Divide" λέω! Το συγκεκριμένο ήταν τόσο radio friendy, όσο και κατάλληλο για να περιέχεται στο setlist των συναυλιών τους και σε γυρίζει με ευκολία πίσω στο 2009. Προτελευταίο τραγούδι το δεύτερο single τους, "Crawling" από το πολύ πετυχημένο και breakthrough ντεμπούτο τους "Hybrid Theory", το οποίο όχι μόνο τους έφερε την πρώτη νίκη ενός Grammy βραβείου, αλλά το θεωρώ ως το πιο προσωπικό κομμάτι του συγκροτήματος. Δεν γίνεται να μην εστιάσετε στα μελωδικά πλήκτρα του Mike και την ανατριχιαστική φωνή του Chester και να μην τραγουδήσετε και εσείς κατά την ακρόαση του. Είναι αυτό που κάνει ξεκάθαρη αναφορά στην πάλη του Bennington με τους δαίμονες του από πολύ μικρή ηλικία, δηλαδή την κατάχρηση απαγορευμένων ουσιών και αλκοόλ. Τελευταία και αξέχαστη είναι η μπαλάντα του "Minutes To Midnight", "Leave Out All The Rest". Και, φυσικά, η εκτέλεσή του στον live δίσκο είναι διαφορετική. Ξεκινάει με τον Shinoda να τραγουδάει το ρεφρέν, αμέσως μετά να μπαίνει η δυνατή μελωδία και τον Bennington να συνεχίζει. Θα θυμάμαι για όλη μου την ζωή την πρώτη φορά που το άκουσα, άλλωστε ήταν μία από τις αιτίες για να ψάξω βαθύτερα την δισκογραφία των Linkin Park. 'Ηταν τέλη του 2007 και εγώ καθόμουν στο κρεβάτι μου με τα ακουστικά στα αυτιά. Το - τότε - mp3 μου βρισκόταν στα χέρια μου γεμάτο rock τραγούδια, που είχε περάσει μια συμμαθήτρια και φίλη μου. Δεν ήξερα από που να ξεκινήσω. Πετυχαίνω, λοιπόν, αυτό το τραγούδι και σκέφτομαι ότι ίσως από εκεί να κάνω μια καλή αρχή. Το ένστικτό μου δεν με απογοήτευσε, η μελωδία του, η φωνή του Chester και οι στίχοι του έμειναν για πάντα χαραγμένα μέσα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Μιλάει για έναν άνθρωπο που έχει κάνει τόσα λάθη στην ζωή του και ζητάει από τους υπόλοιπους ανθρώπους να θυμούνται περισσότερο τα καλά πράγματα που έχει κάνει παρά τα άσχημα. 'Ισως ένα γράμμα απολογίας και χαιρετισμού. 'Ισως το πιο αρμόδιο άκουσμα για να ολοκληρωθεί το "One More Light Live".
Μάλλον, αυτό θα σκέφτηκαν και συμμερίστηκαν τα πέντε μέλη των Linkin Park, που έμειναν πίσω. Αυτό ήταν το πιο ταιριαστό κλείσιμο ενός κύκλου, μια ωδή αποχαιρετισμού προς τον φίλο τους και συμπαίκτη τους, Chester Bennington.
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 15/12/2017
Label: Warner Bros. Records
Βαθμολογία: 9/10
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου