Album Review : DORO - Forever Warriors, Forever United

Λίγες γυναίκες στο μέταλ έχουν κάποιο τίτλο τιμής, πως λέμε Σιρ, ή Δούκας ή κάτι τέτοιο γενικά. Η Doro Pesch κατέχει επάξια εδώ και χρόνια τον τίτλο της Metal Queen, 100% δικαιωματικά, καθώς δε νομίζω ότι υπάρχει κάποια άλλη γυναίκα στο χώρο με αντίστοιχη πορεία, τόσο δισκογραφικά όσο και γενικά σαν στάση ζωής. Από την δεκαετία του ’80 ήταν από τις πρώτες γυναίκες τραγουδίστριες σε συγκρότημα με τους ιστορικούς Warlock ενώ και μετά σαν σόλο καριέρα, αν μη τι άλλο σίγουρα κράτησε ψηλά την σημαία του αυθεντικού ατόφιου και κλασικού heavy metal.

Για να δούμε τι γίνεται σήμερα όμως ….
Κάποια εντυπωσιακά πρώτα στοιχεία είναι εδώ έχουμε να κάνουμε με τον 20ό αισίως στούντιο δίσκο της Doro όταν ο πρώτος σόλο δίσκος ήταν το "Force Majeure” πίσω στο 1989.
Μετά είναι το ότι πρόκειται για έναν διπλό δίσκο με συνολικά 25 τραγούδια (19 συν 6 bonus ανάλογα με την έκδοση) και φυσικά χρειάζεσαι αρκετή ώρα μέχρι να βάλεις σε μια τάξη την όλη κατάσταση.
Άμα τώρα υπολογίσεις και τους δεκάδες guest σε φωνές και παίξιμο, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μια κυκλοφορία που θα ξοδέψεις πολύ καιρό μέχρι να πεις ότι χόρτασες και θες να πας παρακάτω.
Ώρα όμως να δούμε αν και πόσο επιτυχημένο είναι αυτό το σίγουρα ριψοκίνδυνο για την εποχή μας εγχείρημα και αν η εξάχρονη αναμονή απ’ το “Raise your fist” του 2012 (με κάποιες συλλογές κλπ στο ενδιάμεσο) άξιζε τον κόπο.
Έχουμε καταρχήν τον «πρώτο» δίσκο με τίτλο «Forever Warriors» που ξεκινάει δυνατά με το «All for metal» (surprise !!) και δεν γράφω κάτι άλλο. Τo ”Bastardos” που ακολουθεί είναι βαρετό θα λέγα και μετά το “If I Can Not Have - No One Will” που ξεκινάει χαλαρά και μετά μπαίνει ο Johan Hegg από Amon Amarth ξυπνάει λίγο αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι είναι αυτό που θέλουμε να ακούσουμε εδώ. Συνεχίζουμε με άλλα 3 συμπαθητικά κλασικά Doro τραγούδια και μετά έχουμε μια διασκευή στο κλασικό «Don’t break my heart again” των Whitesnake που δεν ξέρω που αποσκοπεί.  Το “Love's Gone To Hell” μετά, είναι ένα αργό αλλά δυναμικό κομμάτι με ωραία old school ατμόσφαιρα που φαντάζομαι δε θα λείπει από τα επόμενα live της μπάντας. Σε παρόμοιο ύφος κινείτε το «Freunde Furs Leben” που ακολουθεί και είναι εξολοκλήρου στα γερμανικά, χωρίς όμως να χάνει σε αίσθημα και ατμόσφαιρα. Ο πρώτος αυτός δίσκος ουσιαστικά κλείνει με το «Backstage to Heaven” ένα ωραίο κλασικό και πιασάρικο κομμάτι που λογικά και αυτό θα ακουστεί πολύ τόσο σε συναυλίες όσο και σε «ροκόμπαρα» που συχνάζουν «δεινόσαυροι» όπως ο γράφων το παρόν κείμενο !!!

Πάμε τώρα στο 2^ο μέρος και στο δισκάκι με τίτλο "Forever United”.
Ξεκινάμε με το «Resistance” ένα σχετικά μικρό κομμάτι χωρίς πολλά πολλά, θυμίζει αρκετά Accept και αμέσως ξεχωρίζει για την αμεσότητα και την απέριττη μέταλ αισθητική του, άλλο ένα κομμάτι για Playlist εδώ κι εκεί ! Το «Lift me up” δείχνει μια πιο συναισθηματική πλευρά της Doro με πιάνο και χαλαρές κιθάρες μέχρι που φθάνουμε στο ρεφραίν και γίνεται ψιλοπανικός, για αμετανόητους 80’s μεταλλάδες και ερωτοχτυπημένους !! Το «Heartbroken» που ακολουθεί, όχι δεν είναι μπαλάντα ή κάτι τέτοιο, είναι μία από τις καλύτερες στιγμές αυτού το πακέτου με ωραίο μπάσο, ριφ, ρεφραίν που σου μένει άνετα και σίγουρα θα γίνει χιτάκι σύντομα. Η συνέχεια δεν έχει κάτι ιδιαίτερο με τα «It Cuts So Deep» και  «Love Is A Sin» να μην κάνουν αίσθηση και φτάνουμε στο «Living Life To The Fullest» αφιερωμένο στον Αθάνατο LEMMY, κολλητό της Doro και άνετα μια απ’ τις καλύτερες στιγμές του δίσκου με τις heavy Κιθάρες και την όμορφη σχεδόν συγκινητική ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Η συνέχεια είναι μέτρια και τελικά ο δίσκος κλείνει με μια ακόμη διασκευή στο «Lost In The Ozone» των MOTORHEAD.

Τελειώνοντας την ακρόαση και μετά από κάποιες επαναλήψεις θα λέγαμε ότι ο διπλός αυτός δίσκος δεν είναι κακός, είναι αρκετά καλός αλλά δεν ξέρω αν θα ενδιαφέρει το μεταλλικό κοινό πέρα φυσικά από τους δηλωμένους οπαδούς της Doro. Βγάζω το καπέλο τόσο σε αυτή όσο και στην εταιρία για το ρίσκο που παίρνουν με μια τέτοια μεγάλη σε διάρκεια κυκλοφορία αλλά χωρίς ρίσκο δεν πας και πουθενά !
Ο δίσκος λοιπόν έχει τα πάντα για όλους, είναι χορταστικός τόσο δε διάρκεια όσο και σε ποικιλία κομματιών και καλεσμένων, σηματοδοτεί μια μεγάλη καριέρα, είναι 20ός σε σχεδόν 30 χρόνια αυτόνομης πορείας και τελικά ίσως είναι αυτό που λείπει για να πάρει η Doro και η παρέα της περισσότερη αναγνώριση από αυτή που έχει τώρα και σίγουρα της αξίζει.
Εγώ πάντως θα τον πετσόκοβα και θα έβγαζα έναν και καλό, αλλά είπαμε, μετά από 30 χρόνια κάνεις ό,τι θέλεις !!
Ακούστε και αποφασίστε, υπάρχουν μονές και διπλές εκδόσεις για όλα τα γούστα !!!

Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 20/08/18
Label: Nuclear Blast Records
Βαθμολογία: 7 /10

Band Members:

Doro Pesch / Vocals
Luca Princiotta / Guitars
Bas Maas / Guitars
Nick Douglas / Bass
Johnny Dee / Drums

DORO - Love's Gone To Hell (OFFICIAL VIDEO)

DORO - Lift Me Up (OFFICIAL LYRIC VIDEO)

“Forever Warriors, Forever United” Track-Listing:

Disc 1: Forever Warriors

1.       All For Metal

2.       Bastardos

3.       If I Can’t Have You – No One Will

4.       Soldier Of Metal

5.       Turn It Up

6.       Blood, Sweat And Rock ‘N’ Roll

7.       Don’t Break My Heart Again

8.       Love’s Gone To Hell

9.       Freunde Fürs Leben

10.   Backstage To Heaven

11.   Be Strong (Bonus)

12.   Black Ballad (Bonus)

13.   Bring My Hero Back Home Again (Bonus)

Disc 2: Forever United

1.       Resistance

2.       Lift Me Up

3.       Heartbroken

4.       It Cuts So Deep

5.       Love Is A Sin

6.       Living Life To The Fullest

7.       1000 Years

8.       Fight Through The Fire

9.       Lost In The Ozone

10.   Caruso (Bonus)

11.   Tra Como E Coriovallum (Bonus)

12.   Metal Is My Alcohol (Bonus)