Συνέντευξη: Δημήτρης Μητσοτάκης & Παναγιώτης Κατσιμάνης 'Ενδελέχεια': ”Όταν κάνεις όνειρα να μην ακούς κανένα”.

Ο Δημήτρης Μητσοτάκης και ο Παναγιώτης Κατσιμάνης δεν νομίζω ότι χρειάζονται συστάσεις. Βασικά μέλη των Ενδελέχεια, ένα από τα πιο δυνατά Ελληνικά μουσικά σχήματα του '90, μας έχουν χαρίσει άπειρες όμορφες στιγμές με τις μουσικές και τους στίχους τους που οι παλιοί σίγουρα όλοι λατρέψαμε και θυμόμαστε με αγάπη. Τώρα, το συνθετικό αυτό δίδυμο, επέστρεψε με μια σειρά από ψηφιακά σίνγκλ, ενώ θα έχουμε την μεγάλη χαρά να τους απολαύσουμε ζωντανά ύστερα από 17 χρόνια στην σκηνή του 'Σταυρός Του Νότου'. Για τους λόγους αυτούς, αλλά και για να θυμηθούμε λίγο τα παλιά, ήρθαμε σε επαφή με τον Δημήτρη Μητσοτάκη και τον Παναγιώτη Κατσιμάνη και μιλήσαμε για όλα!

Καλησπέρα και καλωσήρθατε στο Rockabulary. Σαν Ενδελέχεια ξεκινήσατε το μουσικό σας ταξίδι το 1994 αλλά το μικρόβιο προυπήρχε σωστά;
Από παιδί καταλαβαίνει κάποιος ότι θέλει να γίνει μουσικός. Βέβαια πολλές είναι οι περιπτώσεις ανθρώπων που ενώ ήθελαν δεν κατάφεραν να ασχοληθούν με τις τέχνες κυρίως για οικογενειακούς λόγους ή για λόγους επαγγελματικής παράδοσης της οικογένειας. Εμείς ευτυχώς δεν είχαμε στο ήλιο μοίρα...

Τι δυσκολίες αλλά και προοπτικές υπήρχαν για τους νέους μουσικούς στην Ελλάδα το 1994;
Οι δυσκολίες ήταν σαφώς περισσότερες από τις προοπτικές. Μόνο σαν χόμπι μπορούσε κάποιος να το δει και ειδικά στο χώρο της ροκ. Αν ασχολιόσουν με άλλα είδη (λαϊκά, παραδοσιακά, ποπ) υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες. Μοντέρνα ωδεία δεν υπήρχαν και η υπόθεση ροκ ήταν ιδιωτική και τα πάντα μεταδίδονταν από στόμα σε στόμα. Τα περισσότερα συνέβαιναν στα προβάδικα που και εκείνα είχαν κάκιστο εξοπλισμό.

Οι Ενδελέχεια δεν ήταν ποτέ ‘Της μόδας οπαδοί’. Πως το αντιλαμβάνονταν και πόσο το δεχόταν αυτό ο κόσμος;
Μας πήρε 3 δίσκους να καταλάβουμε και εμείς και ο κόσμος τι θέλαμε ακριβώς να πούμε. Όταν όμως βρήκαμε την ταυτότητά μας ο κόσμος μας ακολούθησε με πάθος.

Ήταν όντως το ‘Βουτιά Από Ψηλά’ ο δίσκος ‘σταθμός’ σε όλη τη μουσική σας πορεία και γιατί;
Ήταν η εποχή της αναγνώρισης. Τα πρώτα καλά λάιβ, τα πρώτα σολντ άουτ, τα πρώτα ταξίδια εκτός Αθήνας, η πρώτη επαφή με την επιτυχία έστω στα στενά όρια της ελληνικής πραγματικότητας. Με την έννοια αυτή όντως ήταν σταθμός.

Που πιστεύετε ότι βρίσκεται το ελληνόφωνο ροκ σήμερα, σε σχέση με το 1990. Το ίντερνετ χάλασε τη μαγεία;
Έχουν αλλάξει αρκετά τα πράγματα. Υπάρχουν κάποια σχήματα, οπωσδήποτε λιγότερα από τη δεκαετία του '90 αλλά έχει αλλάξει πολύ ο τρόπος να φτάσεις σε επαφή με τα τραγούδια. Πρέπει να ασχολείσαι πολλές ώρες με το διαδίκτυο για να ανακαλύψεις κάτι καλό. Έχει αλλάξει ο τρόπος αλλά και οι χρόνοι, ένα τραγούδι πρέπει να σε κερδίσει μέσα σε 15'' αλλιώς πας στο επόμενο και αυτό είναι πολύ άδικο για την μουσική την ίδια.

Έχετε ξεκινήσει μια σειρά από ψηφιακά σινγκλ. Μιλήστε μου λίγο για αυτό. Πως προέκυψε και σε τι στάδιο βρίσκεται η συνεργασία σας
Ήταν μια ιδέα που είχα και τη συζήτησα με τον Παναγιώτη και με τον φίλο παραγωγό, ηχολήπτη και κιθαρίστα Γιάννη Πετρογιάννη με τον οποίο συνεργάζομαι ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια. Μαζί με τα δικά μου σινγκλ που αναρτώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο κανάλι μου https://www.youtube.com/channel/UCcezSFbGjsPhCoDuvzgFMYA?view_as=subscriber ανεβάζουμε και τα σινγκλ που κάνουμε από κοινού με τον Παναγιώτη, όπου εκείνος κάνει τη μουσική κι εγώ τους στίχους. Πλέον τα τραγούδια κυκλοφορούν και στο spotify. https://open.spotify.com/artist/78AY8zdeNUSS4JhySbxZjZ

Ασχολείστε με κάτι άλλο παράλληλα αυτόν τον καιρό;
Ολοκληρώνω το σενάριο μιας ταινίας, ένα θεατρικό και μια σειρά διηγημάτων. Παράλληλα γράφω στίχους και μουσική για τα νέα μου τραγούδια καθώς και στίχους για τα τραγούδια με τον Παναγιώτη.

Δημήτρης Μητσοτάκης και Παναγιώτης Κατσιμάνης, ξανά μαζί στη σκηνή μετά από 17 χρόνια. Τι να περιμένουμε από τo συνθετικό δίδυμο που μας έχει χαρίσει μοναδικές στιγμές με τα τραγούδια του;
Θα παίξουμε μια επιλογή από τα παλιά τραγούδια μας της Ενδελέχεια εποχής, από την προσωπική μου δουλειά με τους Ευδαίμονες, τα νέα μας τραγούδια καθώς και λίγες διασκευές από τραγούδια που αγαπάμε.

Μια συμβουλή στους νέους μουσικούς;
-Να ακολουθούν το ένστικτό τους και να μη δειλιάζουν μπροστά στις πρώτες δυσκολίες. Ο δρόμος του μουσικού είναι πολύ δύσκολος αλλά συναρπαστικός.

Κλείνοντας τη συνέντευξη, θα ήθελα να αφιερώσετε ένα στίχο σας στο κοινό που μας διαβάζει αυτή τη στιγμή!
”Όταν κάνεις όνειρα να μην ακούς κανένα”.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, επόμενο ραντεβού στις 25 Οκτωβρίου στον Σταυρό του Νότο!