Αρχικά, οφείλω να σας πληροφορήσω ότι η συγκεκριμένη συνέντευξη πραγματοποιήθηκε τέλη Οκτωβρίου και λόγω διάφορων προσωπικών υποχρεώσεων η απομαγνητοφώνηση της δυστυχώς καθυστέρησε. Δύο μήνες σχεδόν πριν κατάφερα να βρω με τον συνάδελφο και συντάκτη, Αντώνη, τον κιθαρίστα Γιώργο Εμμανουήλ (Lucifer's Child, Rotting Christ) εν ώρα εργασίας του και να συζητήσουμε για το προσωπικό του μουσικό σχήμα, Lucifer's Child, και την πρόσφατη κυκλοφορία του, "The Order". Ένα άλμπουμ που αναδεικνύει το ταλέντο και την αγάπη των Ελλήνων μουσικών για την black metal μουσική και πόσο αυτή έχει αναπτυχθεί και έχει γίνει δημοφιλής στην χώρα μας ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τον δίσκο εδώ. Επίσης, παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τι ειπώθηκε κατά τη διάρκεια της φιλικής μας κουβέντας.
Δ.Ο.: Γεια σου, Γιώργο! Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να μου πεις πως δώσατε το όνομα Lucifer's Child στο συγκρότημα.
Το όνομα είναι παρμένο από έναν στίχο του King Diamond. Μεγάλη αγάπη δική μου και του Στάθη που φτιάξαμε την μπάντα και χαρακτηριστικά είναι ένας στίχος που λέει "And become Lucifer's Child", όπου από εκεί πάρθηκε η όλη ιδέα.
Δ.Ο. Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ του γκρουπ τρία χρόνια μετά το "The Wiccan" ονόματι "The Order". Τι να περιμένουν οι οπαδοί του ήχου ν΄ακούσουν απ' αυτόν και πώς θα χαρακτήριζες τη μουσική εμπειρία που απορρέει απ' αυτόν τον δίσκο;
Δύσκολο να το τοποθετήσω σε λέξεις. Το "The Order" είναι μια βαθιά αναζήτηση, ένα πιο βαθύ σκάλισμα στον εαυτό μας, στον εαυτό μου, κυρίως, μιας και ανέλαβα τη σύνθεση του δίσκου και τη μουσική και το στιχουργικό μέρος. Όλο το πράγμα. Είναι ένας δίσκος που έχει πολύ πιο έντονα τα χαρακτηριστικά της ταχύτητας, της πιο έντονης παρουσίας της 'βρωμιάς', την παραμόρφωση. Είναι ένας δίσκος πιο κοντά στις ρίζες του black metal.
Δ.Ο.: Τι σημαίνει "The Order", λοιπόν;
Το "The Order" περιγράφει μια μυστικιστική συναγωγή. Δεν εννοούμε την διαταγή. Αυτή είναι η σημασία της λέξης, όπως και όλος ο δίσκος ενώνεται θεματικά από τραγούδι σε τραγούδι βάσει τέτοιων πειραμάτων και πρακτικής και καταλήγουν να γίνουν στίχοι αυτά τα πράγματα. Δηλαδή, έτσι κατέληξε και ο τίτλος να είναι "The Order", έχουμε τη δική μας συναγωγή να κάνουμε τα δικά μας πράγματα και μέσα απ΄αυτά κατέληξε και η ονομασία του δίσκου.
Δ.Ο.: Ωραία! Θα υπάρξει κάποια συναυλία στην Αθήνα ή κάποιο mini tour στην επαρχία όπου θα παρουσιάσετε ζωντανά το καινούριο σας album;
Θα ξεκινήσουμε ναι! Θα ξεκινήσουμε τις συναυλίες μας από τον Ιανουάριο και μετά. Ξεκινάμε με κάποιες συναυλίες που έχουμε κανονίσει ήδη στην Ευρώπη και στην πορεία θα κάνουμε τέσσερις συναυλίες και στην Ελλάδα.
Δ.Ο.: Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από το επερχόμενο "The Order" και αυτό που ξεχώρισες πιο πολύ;
Πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι. Όλα μ'αρέσουν για διαφορετικούς λόγους και πράγματι είναι ένας δίσκος ο οποίος είναι ένας φόρος τιμής, το καθένα κομμάτι ξεχωριστά στις μπάντες που μεγάλωσα και άκουσα, οπότε είναι δύσκολο να διαχωρίσω. Σ' ένα κομμάτι μπορεί ν' ακούσεις Dissection, σ' ένα άλλο μπορείς να βρεις τους παλιούς Rotting Christ, σ' ένα άλλο μπορείς ν' ακούσεις Nifelheim. Υπάρχει μια ποικιλία σ' αυτό και το κάθε κομμάτι είναι ξεχωριστό και στο τέμπο του και σ' αυτά που σου περνάει. Το πόσο επιθετικό, μελαγχολικό ή επικό είναι. Το πιο ιδιαίτερο τραγούδι είναι το τελευταίο του άλμπουμ, αν θες, το "Siste Farvel", το οποίο είναι ένα doom τραγούδι. Ουσιαστικά ήταν ένα πείραμα, δεν ήταν να μπει στον δίσκο, αλλά αποφάσισα να μπει γιατί είχε ένα βαθύτερο νόημα, μιλάει για κάτι που με είχε στιγματίσει στη ζωή μου και αφού το έγραψα και έγραψα στίχους γι' αυτό το πράγμα, αποφάσισα ν' ακουστεί.
Δ.Ο.: Ποια μπάντα είχες στο νου σου όταν δούλευες τη σύνθεσή του;
Το συγκεκριμένο κομμάτι δε θα έλεγα ότι έχει επηρεαστεί από κάπου. Δηλαδή, είναι ένα κομμάτι που η μουσική δουλεύει σαν χαλί, δεν έχει κάποια μουσική ταυτότητα ιδιαίτερη. Είναι όλο ένα, θα το έλεγα ambient τραγούδι. Απλά, είναι ένας στατικός ρυθμός στα τύμπανα, μια στατική μελωδία στην κιθάρα και όλο αυτό το πράγμα επειδή εκτείνεται για κάποια λεπτά σε βάζει σε μια λούπα, σε ένα trip τέτοιο με μελαγχολικό και θλιβερό χρώμα.
Δ.Ο.: Είσαι ευχαριστημένος από την απήχηση του κόσμου για το ντεμπούτο σας "The Wiccan";
Ναι! Ο κόσμος το αγκάλιασε και παραδόξως, επειδή ξέρεις, ήταν ένας δίσκος λίγο έξω από τα νερά των πατροπαράδοτων black metal συνηθειών και στα κομμάτια πέρα του ότι κρατήσαμε μεν την θεματική μας, δηλαδή σαν concept, σαν παρουσία και σαν μπάντα να είμαστε κοντά στο black metal, αλλά γενικά ήταν κάτι τελείως έξω από τα νερά. Και όμως πήραμε πολύ ζεστά σχόλια, αποκτήσαμε οπαδούς, παίξαμε και είδαμε τον κόσμο να γουστάρει αυτό το πράγμα.
Δ.Ο.: Πάμε σε μια πολύ μεγάλη ερώτηση τώρα! Πώς και πήρες την απόφαση να δημιουργήσεις τους Lucifer's Child, ενώ συμμετέχεις παράλληλα σε ένα από τα πιο ενεργά σχήματα της metal στην Ελλάδα; Δεν είναι δύσκολο να συνθέτεις μουσική για δύο συγκροτήματα ταυτόχρονα καθώς άλλη ενέργεια και άλλο ύφος θα πρέπει να δώσεις στο πρώτο και άλλα στο δεύτερο; Πως επηρεάζεται το συγκρότημα με τις ήδη προ υπάρχουσες υποχρεώσεις σου στους Rotting Christ;
Ξεκινάω με το ότι η ανάγκη για δημιουργία είναι η μεγαλύτερη ανάγκη απ' όλες. Το να παίζω στους Rotting Christ είναι το μεγαλύτερο δώρο που είχα ποτέ στη ζωή μου, όμως είμαι σε ένα μονοπάτι που έχει χαραχτεί ήδη και πρέπει να βαδίσω σ' αυτό το μονοπάτι. Στους Lucifer's Child είναι ένα δοχείο που όλη η τρέλα, η παράνοια που έχω μέσα στα εσώψυχα μου και θέλω να τα βγάλω, όλα αυτά βγαίνουν τελείως ελεύθερα χωρίς να πρέπει ν' ακολουθήσω κάτι. Δηλαδή, ο τρόπος ελευθερίας.
Δ.Ο.: Και τρόπος έκφρασης.
Ναι, ακριβώς! Ευτυχώς, οι Rotting Christ είναι μια μπάντα πολύ ενεργή, δυστυχώς για τους Lucifer's Child χρειάζεται πολύ καλός προγραμματισμός και 'σφήνωμα' στα ενδιάμεσα κενά και συναυλιακά σχέδια που έχω με τους Rotting Christ.
Δ.Ο.: Ποια είναι η άποψή σου για τη metal σκηνή στην Ελλάδα; Μίλησε μου ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά.
Η ελληνική σκηνή γαμάει! (σ.σ. γέλια) Έχουμε μπαντάρες! Αναμφίβολα, κυκλοφορούμε κάθε λίγο και λιγάκι καινούριο υλικό. Όταν το άκουσα, έπαθα πλάκα! Τους Sacral Rage, Saboter, Dead Congregation, Acherontas, το τελευταίο των Ravencult. Μιλάω για την underground σκηνή, έτσι; Δηλαδή, μάνι μάνι μέτρησα 5 - 6 μπάντες που μου άρεσε φοβερά η δουλειά τους από διαφορετικά είδη, είτε είναι heavy metal είτε black metal είτε death metal που είναι πολύ καλή δουλειά. Πιστεύω έχουμε πολλά να δώσουμε ακόμα σαν σκηνή.
Δ.Ο.: Ποια χώρα θεωρείς πως έχει την μεγαλύτερη και καλύτερη metal σκηνή και τους πιο βιρτουόζους μουσικούς σ' αυτόν τον χώρο;
Διαφέρει το ένα με το άλλο στην ερώτηση που μου κάνεις. Το βλέπω κάπου να διχαλώνει το θέμα. Για μένα καλός μουσικός δεν πάει να πει και καλός παίκτης. Καλούς μουσικούς σαν χώρα έχει βγάλει η Νορβηγία, ενώ πολύ καλούς παίκτες, αλλά άψυχους έχει βγάλει η Αμερική. Μιλάω για το metal. Μπορώ να δω μια μπάντα τεχνική death metal η οποία παίζει φοβερά τεχνικά, δεν κάνει λάθη σε πολύ υψηλές ταχύτητες και το όλο πράγμα να καταλήγει στο άψυχο και στο άτεχνο. Δεν μπορώ ας πούμε ν' ακούσω κάτι που θα ταυτιστώ και θα βγάλω τον πόνο που νιώθω στην ψυχή μου ή την μελαγχολία ή ένα συναίσθημα. Είναι πιο ωμά πράγματα αυτά. Η τεχνική, δυστυχώς δεν συνάδει πάντα με το συναίσθημα. Οι μακρινοί γείτονες Νορβηγοί έχουν καταφέρει να εξωτερικεύσουν τις παράνοιες τους και να ταυτιστεί πολύς κόσμος με τη μουσική τους και μιας και είμαι στο black metal, νομίζω πως αυτούς θα διάλεγα.
Α: Ακόμη και σήμερα οι Νορβηγοί;
Μάλλον, όχι! Τις Νορβηγικές μπάντες των '90s.
Α: Εκεί σίγουρα! Σήμερα τι γίνεται μ' αυτούς;
Μα αυτό παίρνω σαν γνώμονα, δεν μπορώ να κρίνω το τώρα. Το τώρα μάλλον θα το κρίνω σε δέκα χρόνια από σήμερα. Δεν ξέρω.
Α: Ίσως και γι' αυτό έχει βοηθηθεί η ελληνική σκηνή, στράφηκε δηλαδή ο κόσμος από την Νορβηγία προς την Ελλάδα και γι' αυτό έχουμε ανέβει σε σχέση με παλιά που πάνω από δυο τρεις μπάντες τότε δεν μας έδινε και κανείς σημασία;
Ναι, βέβαια, σωστό! Πολύ σωστή παρατήρηση! Ίσως να είναι και αυτό το πράγμα, γιατί ξέρεις, όταν είσαι μέσα στο χορό και χορεύεις, δεν τα βλέπεις αυτά τα πράγματα, δεν έχεις αντικειμενικό κριτήριο. Πολύ πιθανόν να είναι και έτσι. Θα δούμε!
Α: Σχέδια για τα live; Θα υπάρξει τίποτα ιδιαίτερο μιας και στην Ελλάδα δεν έχετε παίξει και πολύ;
Με τους Lucifer's Child το live είναι ιδιαίτερη υπόθεση. Μου αρέσει πάντα να στήνω μια παράσταση σκηνικά και όλο αυτό να ξεφεύγει από τα λεγόμενα καθαρόαιμα metal live και να παίρνει μια άλλη πτυχή. Έτσι και γι' αυτόν τον δίσκο δουλεύουμε ήδη τη νέα παράσταση που έχει να κάνει και με τη μουσική και με την εικόνα. Ελπίζουμε να σας αρέσει!
Δ.Ο.: Θα ήθελα να ρωτήσω και κάτι τελευταίο. Αντιμετώπισες κάποιο πρόβλημα με το όνομα του γκρουπ δεδομένου της στενομυαλιάς που λίγο πολύ υπάρχει στην Ελλάδα;
Όχι! Δεν έχουμε βρει ακόμα κάποιο πρόβλημα. Τα προβλήματα συνήθως ξεκινάνε όταν η μπάντα παίρνει ζωή στον δρόμο. Συναυλιακά. Στο ίντερνετ, όταν ακούει κάποιος τη δουλειά σου δεν μπορείτε να έρθετε σε αντιπαράθεση. Προβλήματα θα αντιμετωπίσει το συγκρότημα ή μάλλον μπορεί ν' αποκτήσει, όταν θα ξεκινήσει να ταξιδεύει ή να είναι πιο δραστήριο και πιο ενεργό. Είχα κάνει μια κουβέντα με έναν φίλο από τη Τζακάρτα, έναν γνωστό που μου έλεγε ότι θα ήθελε πολύ να φέρει τους Lucifer's Child, αλλά θα πρέπει ν' αλλάξουμε το όνομα του γκρουπ ή να συζητηθεί, γιατί με αφορμή τους Rotting Christ, μου έκανε κουβέντα και για τους Lucifer's Child τότε. Και μου λέει και με τα δύο συγκροτήματα πρέπει ν' αλλαχτεί κάπως το όνομα. Περισσότερο στους Rotting Christ και ύστερα στους Lucifer's Child. Δυστυχώς, μας πήρε και 'μας η μπάλα.
Δ.Ο.: Καλή τύχη, λοιπόν με το "The Order". Εύχομαι να το ακούσουμε σύντομα ζωντανά!
Ευχαριστούμε πολύ για την στήριξη!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου